Ubezpieczyciel zanizył szkodę?
Czujesz się niezadowolony?
Uzyskaj pomoc
Doręczenie dotrzymanie terminu awizo postępowanie sądowe
Doręczanie pism sądowych przez uznanego operatora pocztowego jakim jest Poczta Polska S.A. jest jednym z najczęstszych sposobów komunikacji praktykowanym przez Sądy. Co w przypadku gdy listonosz nie zastanie nas w domu i pozostawi awizo do odbioru, w jaki sposób liczyć wówczas termin sądowy? Ten artykuł poświęcony jest tematyce liczenia terminów, na podstawie różnych typów postępowań, a przede wszystkim takiego pisma aby termin na jego wniesienie został dochowany.
W tym zakresie warto przyjrzeć się pewnej nieprawidłowość rzutującej na kwestie oceny skuteczności doręczenia. Przykładowo listonosz podjął próbę doręczenia w dniu 01.01.2021 r., niestety nie zastał adresata. Pozostawił awizo z datą pierwszej próby doręczenia oraz datą upływu terminu 7-dniowego lub 14-dniowego, liczonego od dnia następującego po dniu pierwszej próby doręczenia. Następnie, jeżeli w terminie 7-dni od pozostawienia awiza nie odebrano przesyłki, operator pocztowy wystawia, zazwyczaj ósmego dnia, zawiadomienie powtórne ze wskazaniem dnia pierwszej próby doręczenia oraz daty upływu terminu 14-dniowego od tego właśnie dnia. Jeżeli więc przesyłka miałaby być doręczona 01.01.2021r., to awizo zawiera datę 08.01.2021 albo 15.01.2021 jako ostatni dzień terminu, w którym przesyłka będzie dostępna do odbioru. Taka praktyka nie zawsze odpowiada prawu i wtedy wadliwie awizowana przesyłka nie może być uznana za prawidłowo doręczoną.
W postępowaniu cywilnym
Regułą jest, że przesyłki powinny być dwukrotnie awizowane i pozostawione na poczcie na 7-dni, licząc – odpowiednio – od dnia następnego po dniu pozostawienia pierwszego zawiadomienia oraz od dnia następnego po sporządzeniu zawiadomienia powtórnego (§ 9 ust. 1, 3 i 7 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 6 maja 2020 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym). Zawiadomienie powtórne nie może być jednak sporządzone wcześniej niż po upływie pierwszego terminu siedmiodniowego, a więc najwcześniej ósmego dnia. W tym przykładzie zawiadomienie powtórne może być więc sporządzone i doręczone najwcześniej 9 stycznia, a siedmiodniowy termin upłynie 16 stycznia (albo odpowiednio później, jeżeli poczta powtórne zawiadomienie wystawi i doręczy w terminie późniejszym niż 9 stycznia).
1.Każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej.
2.2. Ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw.
W postępowaniu karnym
Doręczenia zastępczego przez awizowanie dokonuje się na podstawie art. 133 § 1 i 2 kodeksu postępowania karnego i rozporządzenia ministra sprawiedliwości w sprawie szczegółowych zasad i trybu doręczania pism sądowych w postępowaniu karnym. Awizo powinno zawierać m.in. informację o możliwości odebrania przesyłki w ciągu siedmiu dni (art. 133 § 2 k.p.k.). Termin ten, zgodnie z art. 123 § 1 k.p.k., biegnie od dnia następnego od daty pozostawienia przesyłki – przy obliczaniu terminów oznaczonych w dniach nie wlicza się bowiem dnia, od którego liczy się termin.
W razie bezskutecznego upływu tego terminu czynność tę należy powtórzyć (art. 133 § 2 k.p.k.), wystawiając powtórne zawiadomienie z informacją o kolejnym terminie siedmiodniowym, który powinien być obliczany wedle przedstawianej tu reguły. W przywołanym przykładzie pierwsze awizo wystawione 1 stycznia powinno więc wskazywać datę 8 stycznia jako ostateczny termin odbioru przesyłki, a awizo powtórne, które może być wystawione najwcześniej 9 stycznia, powinno wskazywać kolejny termin siedmiodniowy i datę jego upływu, tj. 16 stycznia, chyba że zostanie ono wystawione i doręczone później.
Zamieszanie w tym zakresie wprowadza rozporządzenie z 2003 r. Stanowi ono bowiem w § 7 ust. 2, że w razie niezgłoszenia się po odbiór przesyłki w pierwotnym terminie siedmiodniowym poczta wysyła powtórne zawiadomienie, określając w nim kolejny siedmiodniowy termin, liczony jednak od dnia umieszczenia zawiadomienia w skrzynce pocztowej lub na drzwiach adresata. W tym ostatnim fragmencie rozporządzenie wprowadza zatem pewną modyfikację reguły ustawowej obliczania terminu, skracając w istocie termin siedmiodniowy. Rozważane w tekście zawiadomienie powtórne, dokonane najwcześniej 9 stycznia, powodowałoby, w świetle rozporządzenia, że termin do odebrania przesyłki upływałby nie 16, lecz już 15 stycznia.
Rozbieżność ta powinna być rozstrzygana na korzyść ustawy. To ona bowiem ustala, że czynność drugiego zawiadomienia ma być powtórzona (a ani ustawa, ani rozporządzenie nie wskazują, że w wypadku pierwszego awiza termin należy obliczać od dnia pozostawienia zawiadomienia), a także że przy obliczaniu terminu zakreślonego w dniach nie wlicza się dnia, od którego dany termin się liczy.
W art. 141 k.p.k. zawierającym upoważnienie do wydania rozporządzenia wskazuje się co prawda, że akt wykonawczy ma określać szczegółowe tryb i zasady, ale ustawa nie upoważnia ministra do modyfikowania tych zasad, jakie z niej samej wynikają (z art. 123 § 1 i art. 133 § 2 k.p.k.).
Niezależnie jednak od przyjmowanej koncepcji, ustawowej czy wynikającej z rozporządzenia, termin na odebranie przesyłki wysłanej w postępowaniu karnym nie jest terminem 14-dniowym, lecz dwoma terminami siedmiodniowymi. Zatem nawet w wypadku stosowania przepisów rozporządzenia, jeżeli ostatnim dniem pierwszego terminu siedmiodniowego jest piątek (a poczta i listonosz nie działają w sobotę) albo sobota, to zawiadomienie powtórne wystawione i doręczone być może najwcześniej w poniedziałek, co dobitnie obrazuje rozróżnienie na dwa terminy siedmiodniowe, a nie jeden 14-dniowy.
§ 1. Za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.
§ 2. Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa.
W postępowaniu sądowo-administracyjnej
Przepisy tej procedury wprowadzają jeden 14-dniowy termin (art. 73 § 1 ppsa). Po upływie pierwszych siedmiu dni wystawia się co prawda ponowne awizo, ale możliwość odbioru pisma limitowana jest terminem 14-dniowym od dokonania pierwszego zawiadomienia (art. 73 § 3 ppsa). Nie ma więc zastosowania § 9 ust. 3 rozporządzenia w sprawie doręczania pisma w postępowaniu cywilnym, choć co do zasady przepisy tego aktu stosuje się odpowiednio w postępowaniu przed WSA i NSA (art. 300 ppsa). W procedurze karnej obowiązuje rozróżnienie na dwa terminy siedmiodniowe, a nie jeden 14-dniowy.
§ 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.
§ 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
Reasumując: tylko przepisy ppsa przewidują wyznaczenie jednego 14-dniowego terminu, który liczony jest od dnia następnego po pozostawieniu awiza. Powtórne zawiadomienie może więc (a nawet musi) odwoływać się do terminu wynikającego z upływu 14 dni. Tak jednak nie jest w sprawach karnych czy cywilnych, a nawet szerzej – w sprawach, w których doręczenia odbywają się na podstawie k.p.k. albo k.p.c. Wówczas dokonanie doręczenia, jak opisane na wstępie, będzie wadliwe i nie może prowadzić do przyjęcia domniemania jego prawidłowości wynikającego z doręczenia zastępczego. W takich sytuacjach organ procesowy jest zobowiązany do ponownego wysłania pisma, co może powodować liczne komplikacje i dodatkowe koszty.
Przeczytaj także o nieodebranie zwrotu listu poleconego a skuteczność doreczenia wezwania do zapłaty.